Σήμερα γίνεται ένας επιμερισμός προσωπικά σε όσους χρειάζονται και σε όσους όχι, σε ικανούς και λιγότερο ικανούς ώστε στη συνέχεια να υπάρξει μια μεγάλη ανακατάταξη προσωπικά που θα έχει από υποχρεωτικές μετατάξεις έως και απολύσεις.
Έχουν λόγο οι δημόσιοι υπάλληλοι να ανησυχούν από την εφαρμογή του μέτρου της αξιολόγησης, όταν την τελευταία ημέρα της συνεδρίασης της Βουλής, πριν από τις διακοπές του Δεκαπενταύγουστου, το υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης πέρασε τροπολογία στο πολυνομοσχέδιο με την οποία διαβεβαιώνει -και νομοθετικά- ότι όσοι επιμεριστούν στη μικρότερη ποσόστωση του 15% δεν πρόκειται να έχουν καμία εργασιακή, μισθολογική ή βαθμολογική επίπτωση;
Όλα τα στοιχεία δείχνουν πως η ανησυχία τους είναι δικαιολογημένη και δεν εξαρτάται από καμία καλή ή κακή θέληση της οποιασδήποτε πολιτικής ηγεσίας.
Πού βρίσκεται η αλήθεια για τις αξιολογήσεις Το μισθολογικό κόστος είναι η αρχή και το τέλος όλων των σχεδιασμών που γίνονται σήμερα. Όταν με τον νόμο 4093/2012 ξεκίνησε η ιστορία της αξιολόγησης στο Δημόσιο, αυτή δεν αφορούσε μόνο τη διαθεσιμότητα-κινητικότητα κάποιων υπαλλήλων, αλλά και την αξιολόγηση δομών και προσωπικού όλου του δημόσιου τομέα. Τότε, ανώτατοι κυβερνητικοί παράγοντες που ασχολούνταν με αυτή την υπόθεση υποστήριζαν σε κατ’ ιδίαν συζητήσεις πως αν η αξιολόγηση έφτανε στις δομές και στο προσωπικό του κράτους που βρίσκονται κάτω από τα υπουργεία, το προσωπικό που θα κρινόταν πλεονάζον ή μη ικανό να υπηρετεί στις θέσεις όπου εργαζόταν θα ξεπερνούσε τους 40.000 με 45.000 υπαλλήλους.
Τέτοια αξιολόγηση δεν έγινε ποτέ, αλλά οι υπολογισμοί που γίνονταν τότε για πάνω από 40.000 υπαλλήλους σε διαθεσιμότητα δεν ήταν εξωπραγματικοί.
Πηγή: http://www.efsyn.gr
Υπηρεσιακή Ενημέρωση 